Uitlokken betekenis strafrecht
Uitlokking is in het Wetboek van Strafrecht (Sr.) geregeld in artikel 47 lid 1 sub 2: Als daders van een strafbaar feit worden gestraft: 2. zij die door giften, beloften, misbruik van gezag, geweld, bedreiging, of misleiding of door het verschaffen van gelegenheid, middelen of inlichtingen het feit opzettelijk uitlokken. In het strafrecht is 'uitlokken' een term die verwijst naar het aanzetten van iemand tot het plegen van een strafbaar feit. Dit concept is van essentieel belang voor het begrijpen van de dynamiek tussen criminelen en degenen die hen aansteken tot crimineel gedrag. Uitlokken betekenis strafrecht Van uitlokken is sprake als een persoon een ander aanzet om een bepaald strafbaar feit te begaan. Dit is een zeer onwenselijke situatie en daarom heeft de wetgever in art. 47 Sr uitlokking strafbaar gesteld. Sterker nog, de uitlokker wordt met dezelfde straf gestraft als de pleger.
Aanzetten tot Vertalingen in context van "aanzetten tot" in Nederlands-Engels van Reverso Context: aanzetten tot haat.
Provocatie strafrecht
Provocatie of uitlokking is in sommige landen een grond om een misdrijf te verschonen of om strafvermindering toe te staan. Uitlokking, ook wel provocatie genoemd, kan worden gedefinieerd als het opzettelijk aanzetten of verleiden van een persoon tot het plegen van een misdrijf dat hij of zij anders niet zou hebben gepleegd.Provocatie strafrecht De provocatie van een misdrijf door de politie of een andere overheid is de handeling waarbij het voornemen om een misdrijf te plegen rechtstreeks is ontstaan of versterkt, of is bevestigd terwijl hij dit wilde beëindigen, door de tussenkomst van een politieambtenaar of van een derde handelend op het uitdrukkelijk verzoek van deze ambtenaar.